Bulgaria2 - Klub turystyczny ŚWIT

Bułgaria 2013 [Rumunia - Bułgaria - Rumunia + Tokaj] - 31.08-15.09.2013

Długo to trwało, ale w końcu doczekaliśmy się II-giej części (przyznam, że Ewa przesłała mi dane jeszcze w zeszłym roku, ale i mi jakoś tak zeszło... [PR]

Trwało to bardzo długo , ale wreszcie zmobilizowałam się, by dokończyć relację z wyprawy, którą odbyliśmy na początku września2013 roku. A więc część II relacji.

Niedziela  08.09.2013

O godz. 8:20 żegnamy Nadię i Mitka i gościnne progi ich „Todeva House” w Bansku  i ruszamy na wschód. Trwały dyskusje, czy wybrzeże greckie, czy Morze Czarne i ta druga wersja zwyciężyła. W niecałą godzinę docieramy do wsi Jundoła. Jest to jedna z bardziej znanych i chętnie odwiedzanych miejscowości letniskowych, malowniczo położona na rozległej przełęczy pomiędzy Rodopami a Riłą, na wysokości ok. 1400mn.p.m. Jest idealnym punktem wypadowym do wędrówek po obu górskich pasmach. Ale nie dlatego się tu zatrzymujemy. Jest to po prostu punkt na trasie naszej podróży, ale do przerwy w niej kusi nas to co widzimy. Pieszo, samochodami i zaprzęgami konnymi podąża tu masa ludzi. Odbywa się festyn- stragany, tłumy ludzi, chmury dymu od rozpalanych olbrzymich grillów na których już się kręcą barany .... Na scenie próba ludowego zespołu grajków, a pod sceną  grupa  młodych dziewcząt ćwiczy jakiś ludowy taniec. Salą widowiskową jest rozległa trawiasta łąka, na której już powoli sadowi się publiczność. Kusi nas aby zostać dłużej i obejrzeć występy, ale mamy pewne ustalone plany..... Nurkujemy więc w gąszcz straganów. Oczywiście jeden z najważniejszych zakupów to winogrona. Kupujemy je tu ciągle, ale tak smacznych, soczystych jak tu, w Polsce, po prostu nie ma..... Na stoisku muzycznym kupujemy płyty z muzyką ludową. Niektóre jego właściciel nagrywa na miejscu, na życzenie. Mobilna wytwórnia fonograficzna ;), a może piractwo …....??? Tadeusz zajada się małymi rybkami smażonymi na bieżąco w olbrzymim garze z bulgoczącym, wrzącym olejem. Inni wybrali ciekawie wyglądające kebaby lub olbrzymie naleśniki. Jest ciekawie, ale musimy ruszać dalej.
Mijając po drodze jeszcze jeden jarmark, tym razem konny-cygański, około 13 docieramy do Bracigowa. To niewielkie miasteczko, słynące niegdyś ponoć, ze zręcznych murarzy, którzy byli budowniczymi wielu bułgarskich cerkwi. Oglądamy centrum, plac Sindżirli Bunar - nazwa pochodzi od zabytkowej studni znajdującej się na środku. Studnia pochodzi z 1813 roku. W zabytkowej cerkwi św. Jan Chrzciciela z 1833 roku odbywa się właśnie chrzest małego Iwanuszki. Pytamy młodego popa, czy możemy robić zdjęcia. Pozwala, mówiąc nam  przy okazji, że jego babcia mieszka w Polsce, w Malborku. Ciekawostką cerkwi jest fakt, że zastosowano w niej sposób, znany już od średniowiecza, na zwiększenie akustyki wnętrza. W ściany wmurowane są puste, gliniane garnki z małymi otworkami. Ludzie byli kiedyś bardzo pomysłowi. W architekturze gotyckiej w celu zwiększenia akustyki, stosowano np. puste wewnątrz „służki”. Często mówię o tym turystom. Przypomnę, że służki to są te elementy użebrowań sklepienia schodzące na filary. Odpoczywamy jeszcze przy kawie i lodach w kawiarni obok cerkwi i ruszamy w dalszą drogę.
Przy wyjeździe z miasta mały incydent - Zbyniu (prowadzący auto Piotra) ma (niewielką na szczęście) stłuczkę z Golfem na bułgarskich numerach. Wina po stronie Bułgara, na szczęście nic złego się nie stało, a winowajca szybko ucieka. Ciekawe dlaczego ???
O 14:30 docieramy do Plovdiv i znajdujemy miejsce naszego noclegu. Kwatera znajduje się na drugim piętrze, a właściwie to na poddaszu dość starej kamienicy. Do dyspozycji jest również duża wspólna sala, ale wadą jest fakt, że łazienka jest tylko jedna. Dobrze, że WC jest oddzielnie. Najciekawszy pokój mam chyba ja z Tadeuszem. Drzwi są rozsuwane i wyglądają jakby je żywcem przeniesiono z Japonii. Ale mają jeszcze tę wadę, że gdy się je zamknie zasuwką, to otworzyć można je tylko z zewnątrz. Udało się nam nawet zatrzasnąć i trzeba było nas uwalniać :)
Do centrum nie mamy zbyt daleko, a więc przez park, ulicą-deptakiem noszącym imię Kniazia Aleksandra I docieramy do placu Dżumaja. Tu doskonale widać jak w Płowdiw przeszłość przenika się z teraźniejszością. Obok współczesnych kamienic stoi tu średniowieczny turecki meczet. W ulicę wkomponowano zaś pozostałości  rzymskiego stadionu. Znajduje się parę metrów poniżej dzisiejszego poziomu ulicy, ale to normalne. Miasta wraz z upływem wieków znajdują się coraz wyżej. Stadion zbudowano na wzór podobnego w Delfach w Grecji. Mógł pomieścić nawet do 30 tys. widzów.  Niewątpliwie jednak największą atrakcją Płowdiw jest rezerwat architektoniczny Stare Miasto. Położone na wzgórzach, tam gdzie osiedla ludzkie istniały od niepamiętnych czasów.  Wzgórza mają turecko brzmiące nazwy. Na nich cała plątanina uliczek, zaułków i domów o bardzo charakterystycznej budowie. Górne piętra są zdecydowanie szersze niż parter, wsparte specjalnymi podporami.

Tuż obok następny zabytek z czasów rzymskich - zbudowany z marmuru za czasów cesarza Marka Aureliusza w II w.n.e. Amfiteatr.

Wracamy na kwaterę i idziemy spać, my oczywiście w naszym pokoju japońskim :)

Poniedziałek 09.09.2013

Wstajemy wcześnie, bo jest wszak tylko jedna łazienka (jest dokładny rozkład kto i kiedy-PR). Po śniadaniu na tarasie, ja z Tadeuszem, czekając na resztę zwiedzamy najbliższą okolicę. Ok 9:00 ruszamy dalej na wschód. Cel – wybrzeże Morza Czarnego. Jedziemy autostradą przez Nizinę Tracką. Płasko, równo, daleko... Ziemia wygląda na bardzo tłustą, trwają prace polowe. Po drodze zatrzymujemy się w miejscowości Jamboł. Naszym celem jest tzw. „bezisten” czyli kryty bazar turecki, wybudowany w początkach XVI wieku przez Ali Paszę. Jest to najlepiej zachowany w Bułgarii zabytek tego typu. Charakterystyczny sposób budowy bazaru nasuwa skojarzenia z meczetami w Płowdiw i Sofii. W  latach 70-tych XX wieku obiekt gruntownie odrestaurowano, pokryto blachą miedzianą i urządzono tam ogromne targowisko m.in. z pamiątkami. Niestety nie dane było nam wejść do środka :( Cały obiekt otoczony był wysokim płotem. Remont – pech. Pobyt w Jambole zakończył się lodami i kawą. Wysłaliśmy też kartki do Polski. Panie na poczcie niezbyt były uprzejme...
O 13:30 docieramy do miasteczka Pomorie na wąskim skalistym półwyspie wychodzącym 3,5km w morze, obok Jeziora Pomorijskiego. Jezioro to uznawane było przez Traków za święte ze względu na lecznicze właściwości słonego mułu zalegającego dno i brzegi. Dzisiaj znajduje się tu szereg sanatoriów leczących schorzenia układu kostno-mięśniowego, chorób kobiecych, układu oddechowego, wątroby i serca.

Wtorek 10.09.2013

Dzisiaj naszym celem jest atrakcja, której nie wolno pominąć. Położony na półwyspie wychodzącym w morze, połączony ze stałym lądem jedynie długim i wąskim przesmykiem Nesebyr. Miasto założyli Trakowie 3 tys. lat temu pod nazwą Mesambria. Większość zabudowań pochodzi z XI-XIV wieku, zaś prawie wszystkie świątynie powstały w tzw. bułgarskim ”malowniczym” stylu cerkiewnym - mury z naprzemiennymi wątkami kamiennymi i ceglanymi, ze ścianami podzielonymi przez pilastry i lunety, ze zdobieniami ceramicznymi i arkadowymi gzymsami. Samochody zostawiamy na parkingu i wąską groblą ruszamy na zwiedzanie miasteczka.

Spacerujemy po wąskich, brukowanych kocimi łbami uliczkach. Przewalają się tabuny turystów. Słychać głównie język rosyjski, zdarza się też polski. Piękne są te domy o kamiennych parterach z nadwieszonymi nad uliczkami drewnianymi  piętrami.
Losy miasteczka były bardzo ciekawe, czasem dramatyczne... Trakowie, Rzymianie, Bułgarzy, a nawet Węgrzy (znany nam już Janosz Hunyady, który miasto to otrzymał w darze od cesarza bizantyjskiego). Potem 500 lat panowania tureckiego i wreszcie odrodzenie bułgarskie. W 1983 roku miasto wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. W drodze powrotnej do „Rusałki” zwiedzamy jeszcze port rybacki w Bjali.

We wnętrzu pomnika, liczącym sobie 4 pietra, przechowywane są ważne narodowe pamiątki bułgarskie. Z ostatniego pietra wspaniały widok na okolicę. Nie wszyscy z nas go oglądali. Niektórzy zostali na dole.
Następny punkt programu to Sokolski Monastyr pw. Zaśnięcia Bogurodzicy, w pobliżu Gabrowa. Usytuowany na wysokiej, pionowej ścianie w dolinie Jantry, klasztor w 1833 roku został założony przez Josifa Sokolskiego. We wnętrzu cerkwi z 1834 roku wspaniałe odrodzeniowe freski. Podziwiamy zadbany klasztorny ogródek i przepiękną kamienną czeszmę z ośmioma spływami wody, zbudowaną przez bułgarskiego mistrza Nikołę Ficzewa.

Nieopodal znajduje się wieś-skansen Etyr. Skansen rozpoczął swą działalność w 1964 roku. Zgromadzono tu ponad 100 starych domostw, warsztatów oraz sklepików. Spacerując wąskimi uliczkami, poznajemy autentyczne warunki dawnego życia. Oglądamy warsztat garncarski, tkacki, kuźnię, olejarnię, młyn wodny… i wiele, wiele innych. Co ciekawe, w większości siłą napędową, tak jak to niegdyś bywało, jest energia wody przepływającej tu Jantry (zwanej też w górnym jej biegu Etar). Można się tu zaopatrzyć w pamiątki, posmakować lokalnych potraw. Piotr Ż. przymierza się do zakupu typowej pasterskiej filcowej wysokiej czapki, ale cena jest dość... „luksusowa”.

Dzisiejszą noc spędzimy u pani Maryi Markowej we wsi Cariewa Liwada (Carska Łąka)
Nazwa wsi upamiętnia fakt, że było to kiedyś miejsce letniego wypoczynku cara Iwana Asena II (początek wieku XIII). Do dzisiaj w okolicy znajdowane są cenne obiekty archeologiczne. Miejsce to było świadkiem wielu ważnych wydarzeń  w dziejach Bułgarii, m in. walk o wolność. Wieś bardzo zyskała na znaczeniu, po uruchomieniu linii kolejowej Tyrnowo – Dryanowo - Stara Zagora. Stało się ważnym węzłem kolejowym ale też i miejscem wypoczynku, ze względu na czyste powietrze i wspaniały klimat. Dominują gospodarstwa agroturystyczne. My będziemy nocować w jednym z nich. Dom jest stary, ale bardzo zadbany - tzw „dom z duszą”. Wszędzie wisi masa obrazów, które można kupić. Właścicielka pani Maria (z zawodu informatyk) poinformowała nas, że przyjeżdżają do niej na plenery malarze i tak właśnie powstają te dzieła. Gospodyni dobrze zna język rosyjski (chociaż po gościach anglojęzycznych nieco jej się myliło) i wreszcie mogłam sobie znowu pogadać :) Wieczorem jedziemy jeszcze do, położonego niedaleko, Wielkiego Tyrnowa. To jedno z piękniejszych miast bułgarskich  położone nad rzeką Jantrą, z ciekawą historią, wieloma zabytkami, przepięknie położone na wzgórzach. Szkoda, że byliśmy w nim tak krótko.

Hotel, w którym zamierzamy się zatrzymać położony jest wprawdzie ładnie, bo na obrzeżach parku Prista tuż koło Dunaju, ale sam budynek... Zapyziały socrealizm, koszmar. Zobaczyliśmy w łazienkach grzyb i zaczęliśmy się zastanawiać, czy tynk nie spadnie nam na głowę. Szybko się stamtąd ewakuowaliśmy i zaczęliśmy szukać czegoś innego. Zatrzymaliśmy się w końcu w hotelu „Izvora” przy ulicy Nikołajewskiej.
Do centrum w miarę blisko. Warunki też dobre, czysto. Tylko jedna rzecz mnie zastanowiła. Dlaczego w Bułgarii jest zwyczaj wieszania prysznica nad sedesem, bez kabiny prysznicowej ?
Jest tylko otwór w podłodze obok sedesu. Zalewa się wszystko dokoła, a nawet mopa nie dali. Podobnie było w Bjali, ale tam łazienka była mikroskopijna. Tu było jakby bardziej przestrzennie i luksusowo, a jednak...  No cóż, co kraj to obyczaj. Pierwszy raz, gdy byłam jeszcze w czasie studiów, w Bułgarii dziwiły mnie toalety na dworcu w Sofii. Pozycja „na narciarza”, drzwiczki do kabin jak do saloonu w westernie i kosz do którego wrzuca się papier toaletowy po użyciu(+muchy). A teraz to łazienkowe rozwiązanie ;) Dobrze, dość o tematach toaletowych :)  Około 17-tej ruszamy na zwiedzanie  tzw. Północnych Wrót Bułgarii, największego miasta tego kraju nad Dunajem czyli Ruse. Znajdowała się tutaj kiedyś osada tracka, a potem rzymskie miasto Sexaginta Prista czyli Port 60-ciu Okrętów - ważna przystań floty wojennej na Dunaju. Potem było siedzibą biskupstwa, aż do nawały tureckiej. Stało się stolicą prowincji. Po wyzwoleniu Bułgarii (w 1878r) było wśród największych i najbogatszych miast kraju. Przed i po wyzwoleniu powstało wiele fabryk (stocznia, garbarnia, browar i inne). W 1890r. było już 14 fabryk, a w 1907r. powstała największa w Bułgarii fabryka produkująca maszyny. Po wojnie w ciągu kilku dziesięcioleci miasto stało się jednym z większych ośrodków przemysłowych w kraju. W 1954 r. został wybudowany most na Dunaju (most "Przyjaźni") łączący Bułgarię i Rumunię (miasto Giurgiu), a potem 2 stacje kolejowe, lotnisko. W 1949 powstała opera, w 1959 filharmonia. Miasto gości na stałe wiele międzynarodowych festiwali muzycznych. Od 1946 istnieje wyższa uczelnia – obecnie Ruseński Uniwersytet. W 1976 wybudowano najwyższą na Bałkanach wieżę telewizyjną (201 m). Spacerujemy po centrum, podziwiamy bogato zdobione fasady domów z płaskorzeźbami, statuetkami, maskami. Wieżyczki, iglice, kraty i rzeźby. Jest pięknie, dużo zieleni. (Polecam spacer naddunajskim deptakiem, gdzie spacerują i wypoczywają mieszkańcy i turyści, gdzie odbywają się festyny, występy, a nad samym brzegiem masy wędkarzy ‘moczą kije’. Duże wrażenie robi widok na port rzeczny i szeroko rozlaną, potężną rzekę-PR). Robimy zakupy (ładne buty sobie kupiłam) i dzień kończymy w restauracji z bardzo dobrym jedzonkiem. Niektórzy wybrzydzali, reklamowali i nawet dostali drugą porcję... ;)

Gdy wychodzimy na zewnątrz, okazuje się, że padało... To chyba pierwszy deszcz w czasie naszej wyprawy. Jest mokro, rześko i bardzo przyjemnie... Dobrej Nocy :)

Piątek 13.09.2013

Po zakupach na lokalnym bazarze w Ruse - oczywiście warzywa i owoce (oczywiście głównie winogrona) żegnamy Bułgarię, przejeżdżając około 9-tej przez most nad Dunajem. Witamy ponownie Rumunię po drugiej stronie mostu w Giurgiu. Pierwsze co zauważamy to oczywiście masa bezpańskich psów - biedne :( Po godzinie dojeżdżamy do stolicy - do Bukaresztu. Wprawdzie przed wyjazdem planowaliśmy jego zwiedzanie. Były nawet rozmowy z przewodnikiem, którego poznaliśmy dwa lata wcześniej w Sibiu - Tomkiem Ogińskim, ale w końcu tylko przez Bukareszt przejechaliśmy. Oprócz psów, cechą charakterystyczną miast Rumunii są kable, kable, plątanina kabli i dość dziwnie kładziona instalacja gazowa.

Koniec cz. II - EwaCz

Zdjęcia do relacji w są tu: Galeria 2013

część I

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki do 'śladów' z wypraw w góry:
Riła - Musała
Riła - 7 Ozera - Monaster Rilski
Pirin - Pod Wichren
...i jeszcze inne:
Transalpina
Rejs po Dunaju
Kovacevice - spacer

>^..^<
PiotrR
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------