2009 Odra-Nysa Tour - Klub turystyczny ŚWIT

Odra - Nysa Tour 2009

Opis będzie krótki i niekompletny, ponieważ liczyłem, że ktoś opisze ten wyjazd i nie myślałem za dużo o zapamiętywaniu miejscowości, zdarzeń i okoliczności, w których przyszło nam przemierzać trasę. Będzie więc trochę informacji, które uchowały się w mojej nie najlepszej (jak widać) pamięci. Jeśli ktoś chciałby coś dodać to zapraszam serdecznie – przyślijcie tekst, a ja uzupełnię tę skąpą relację.
24.07.2009
Część wyjeżdża z Gdańska pociągiem godz. 20.05 ze stacji Gdańsk-Wrzeszcz (kuszetkami)– pozostali ruszają nocą samochodami z rowerami na dachach, bagażnikach i gdzie tylko się da.

25.07.2009
Wczesnym świtem dojechaliśmy samochodami do Nowej Wsi (Czechy), rozpakowaliśmy rowery i pojechaliśmy (oba Piotry) do Jeleniej Góry odebrać z dworca wyspanych podróżników kuszetkowych. Pogoda zapowiadała się paskudnie, zaczęło padać, niebo przysłoniły gęste chmury i nie zapowiadało się na rozpogodzenie. Losowanie kierowców, którzy mieli przetransportować samochody do miejsca noclegu przypadło na Mirka, a z uwagi na aurę pojechały także Krysia i Ewa. Pozostali mimo deszczu ruszyli na zaplanowaną trasę przez Zittau do Bogatynii (w planach ok. 70 km). Po kilku godzinach niebo zaczęło się przecierać, po południu często zza chmur pojawiało się słońce i pomagało nam wyschnąć. Mirek z dziewczynami wyjechali nam na przeciw i spotkaliśmy się w pobliży zbiegu trzech granic (Niemcy, Czechy, Polska). Na nocleg do Bogatynii dojechaliśmy całą grupą.

26.07.2009

Nocleg nie był powalający, ale wszyscy wstali w dobrych humorach i przy pięknej pogodzie. Po śniadaniu zostaliśmy zaproszeni do rodziny Zbyszka, gdzie zostaliśmy ugoszczeni doskonałym ciastem, kawę i owocami. Wyjeżdżając z Bogatynii przejeżdżaliśmy przez miejsca, które niedługo potem oglądaliśmy w telewizji okrutnie zdewastowane przez powódź. Przejeżdżaliśmy przez piękne niemieckie miasteczka (m.in. Zittau), piękne parki, ale i tereny przemysłowe. Jadąc wzdłuż Nysy trafiliśmy na nadzwyczaj wysoki wiadukt kolejowy, na który niektórzy próbowali wejść ‘nieoznaczonym szlakiem’ :-). Jeszcze bardziej oczarował nas przepięknie położony nad rzeką klasztor. Perełeczka – zadbany park, piękne obejście, własny tartak – duże wrażenie robiły piękne kolorowe budowle zaszyte wśród nadrzecznych lasów. Zabudowy mijanych miasteczek również robiły na nas wrażenie swoją przepiękna zabudową i czystością. „Domu Łużyckie” zachowane (odnowione) w stanie o niebo lepszym niż np. w Bogatynii.

Późnym popołudniem dojechaliśmy do Gorlitz, które zwiedzaliśmy do zmierzchu, aby na nocleg udać się na drugi brzeg Nysy do Zgorzelca, gdzie czekały na nas zamówione pokoje w Domu Turysty. Po zakwaterowaniu udaliśmy się „na miasto” w poszukiwaniu przyzwoitej jadłodajni po czym nasyceni wróciliśmy na zasłużony (pokonaliśmy dziś ponad 60km) nocleg.

27.07.2009

Niewiele mogę tu podać na temat większości pokonanej trasy, ponieważ dziś na mnie i Krysię wypadła kolej na przetransportowanie samochodów na miejsce noclegowe w Łęknicy. Cała grupa pojechała na trasę (m.in. Zodel-Park Trolli, Niesky, Weiswasser, Bad Muskau), a my postanowiliśmy z rana zwiedzić jeszcze raz Gorlitz. Okazało się, ze za dnia jest nie mniej interesujący niż wczoraj. Najpierw napiliśmy się kawy i skosztowaliśmy ciepłych rogalików i ciasteczek w klimatycznej piekarni-cukierni „Jesus Backerei”. Jeżdżąc uliczkami starego miasta zwiedzaliśmy je niespiesznie, a następnie udaliśmy się na wzgórze górujące nad miastem. Oczom naszym ukazał się przepiękny widok na miasto, gdzie dominowały dachy z okienkami przypominającymi oczy. Niesamowite wrażenie – my patrzymy na miasto – miasto patrzy na nas. Na wzgórzu natrafiliśmy na olbrzymi stary cmentarz. Nie spodziewaliśmy się przy niewielkim w końcu miasteczku tak rozległego cmentarza. Zrobił na nas niesamowite wrażenie nie tylko swoją wielkością, ale też różnorodnością nagrobków, pomników i kaplic. Ze wzgórza zjechaliśmy w stronę katedry, aby podziwiać ją w pełnym świetle dnia. Stąd roztaczał się też piękny widok na Nysę i ładnie odrestaurowaną zabudowę po polskiej stronie rzeki. Po zwiedzeniu katedry udaliśmy się przez pobliski most na ‘naszą’ stronę, skąd z kolei roztaczał się widok na wyżej położone Gorlitz.

Po zapakowaniu rowerów na samochód pojechaliśmy do Łęknicy, z uwagi na lepsze drogi wybierając przejazd przez Niemcy. Po zostawieniu samochodów pod hotelem Europa, w którym mieliśmy zabukowane pokoje ruszyliśmy rowerami na spotkanie naszej grupy jadącej od strony Gorlitz. Po radosnym spotkaniu wyruszyliśmy już całą grupą w stronę Bad Muskau. Po dojechaniu do samochodów zaparkowanych przy hotelu Europa (razem ponad 75 okazało się, że jest kłopot z pokojami zabukowanymi w hotelu. Okazało się że jest wolny tylko jeden pokój dwuosobowy. Nastroje troszkę przysiadły, ale po negocjacjach z właścicielem do jedynego wolnego pokoju zostały dostawione 2 łóżka i pokój (już czteroosobowy) został oddany dziewczynom. Panowie natomiast dostali kwaterę w nieukończonej sali dyskotekowej, gdzie pod słomianymi baldachimami ustawione zostały łóżka. Spało się na świeżym powietrzu, prawie jak pod namiotem – noc nie była zimna, więc śpiworki wystarczyły w zupełności. W ramach rekompensaty cała grupa następnego ranka skorzystała ze śniadanka przygotowanego przez hotelowa kuchnię. W sumie chyba zrobiliśmy niezły interes – mieliśmy urozmaicony nocleg z gratisowym śniadaniem.

28.07.2009

Rankiem pogoda nie zapowiadała się zbyt pięknie, było dość chłodno i siąpił deszczyk -  na szczęście niezbyt gęsty. Po godzinie zaczęło się jednak rozpogadzać. Grupa udała się na zwiedzanie parku położonego po obu stronach Nysy. Od strony polskiej widać było pięknie położony (za rzeką) pałac (Bad Muskau Furst-Puckler-Park), który po przejechaniu na drugi brzeg obejrzeliśmy z bliska i od środka. Główna grupa pojechała stąd przez Bahren, Zelz, Schlagsdorf, Forst, Guben do Gubina, a ja zostałem z Piterem, aby odprowadzić auta na następny nocleg. Wracając z parku odwiedziliśmy jeszcze przygraniczny bazar nie mogąc wyjść z podziwu nad niskimi cenami, którymi opisane były wszystkie wystawiane produkty. Dopiero po jakimś czasie zorientowaliśmy się, że były to ceny w... Euro ;-P. Po zostawieniu samochodów w Gubinie pod schroniskiem PTSM (Internat ZSLiT) wyruszyliśmy na spotkanie grupy, z którą spotkaliśmy się w pobliżu sporej elektrowni wodnej postawionej na Nysie – Wasserwerk in Griesen z 1929r.

Z informacji od głównej grupy dowiedzieliśmy się, że po drodze zwiedzali między innymi piękny kwiatowy (różany) ogród. Po dojechaniu na miejsce noclegu (około 75 i posileniu się wyruszyliśmy na nocny spacer na niemiecka stronę do Guben, gdzie ‘załapaliśmy’ się jeszcze na nocne lody. Zaskoczyło nas, że po niemieckiej stronie jeszcze po zmroku toczyło się Zycie towarzyskie i czynne były knajpki, restauracje i ogródki uliczne. Po spacerze powrót na kwatery, aby odpocząć przed następnym etapem.

29.07.2009

Tego dnia pogoda była wzorowa – słonecznie, ale nie upalnie, Dzień zapowiadał się świetnie, ale jak się okazało” miłe złego początki. Przy wyjeździe z Ratzdorf Ola najechała na hamującego dość ostro Alka i... hak urwany. Wyglądało na to, że Alek zostanie na dziś wyłączony z dalszej jazdy. Wezwaliśmy pomoc pod postacią dyżurującego dziś przy samochodach Mirka, który zabrał Alka i uszkodzony rower, z zamiarem zakupienia haka i naprawy uszkodzeń. Pozostałą grupą pojechaliśmy dalej. Kilka kilometrów dalej oczom naszym ukazał się piękny barokowy klasztor Neuzelle. Jest to jeden z cenniejszych klasztorów w Brandendurgii. Poza wspaniałym wnętrzem i pięknymi zabudowaniami może się poszczycić przepysznymi ogrodami, których nie powstydziłby się żaden pałac. Dopełnieniem całości okazał się przyklasztorny browar malowniczo położony nad zalewem. Oczywiście nie omieszkaliśmy dokonać zakupów w przybrowarnym sklepiku. Z uwagi na to, że poruszaliśmy się rowerami nie dane nam było zbyt mocno ‘rozsmakować’ się w miejscowych wyrobach i w dalszą drogę udaliśmy się mocno obciążonymi rowerami.

30.07.2009

Po wspólnej fotce pod domem Studenckim ruszyliśmy w trasę do Cedynii. Po prowizorycznej naprawie roweru (z uwagi na brak oryginalnego haka Marek z Mirkiem zamontowali doszlifowany i dopiłowany hak o zbliżonym kształcie) Alek dołączył do ogólnego peletonu. Przekroczyliśmy most i wróciliśmy na niemiecki brzeg do Frankfurtu, skąd jadąc wałami wzdłuż brzegu jechaliśmy w kierunku Hohenwatzen.

Dzisiejszy nocleg Ojciec Dyrektor zaordynował w pobliskiej leśniczówce, do której jechaliśmy przez łany zbóż przy zachodzącym słońcu... Miast do spodziewanej drewnianej, przytulnej leśniczówki, (jak większość z nas sobie wyobrażała) dotarliśmy do sporego kompleksu zabudowań, a sama leśniczówka okazała się sporym ceglanym budynkiem, w którym, jak nam zaprezentowała gospodyni, zebrano bogate zbiory trofeów myśliwskich, broni palnej oraz sporą kolekcję kufli. Dzisiejszy etap był najdłuższym pokonywanym odcinkiem całej trasy – przejechaliśmy około 110 Nie zniechęciło nas to jednak do tradycyjnych, wieczornych, grupowych dyskusji i wspólnej herbaty przed snem.

31.07.2009

Przed wyjazdem gospodyni zaprezentowała nam również swoje prywatne ‘muzeum’, w którym poza starociami zgromadziła wiele pamiątek i bibelotów po minionym systemie. W tym czasie Marek z pomocą warsztatowego wyposażenia zdołał jeszcze ulepszyć hak do Alkowego roweru.

Na wszystkich duże wrażenie zrobiło kościół, który tyko częściowo odbudowano po pożarze (świadczyły o tym mocno nadtopione cegły). Z głównej nawy pozostały tylko boczne ściany. W drodze do Gryfina z Nationalpark Unteres Odertal wjeżdżamy na tereny Parku Krajobrazowego Dolina Dolnej Odry, który rozciąga się pomiędzy Odrą Zachodnią, a Wschodnią, w którego otulinie ktoś wpadł na pomysł wybudowania Elektrowni Dolna Odra – chyba dla kontrastu. W Gryfinie byliśmy na tyle wcześnie, że udaliśmy się na poszukiwania obiadu, a następnie wieczorny spacer. Gryfino nie zachwyciło nas urodą. Jednym z niewielu obiektów przyciągających wzrok był średniowieczny kościół p.w. Narodzenia NMP  pozostawiony pomiędzy betonową zabudową jak wyrzut sumienia. Z braku większych atrakcji wróciliśmy na kwatery do OWiR na tradycyjną wieczorną herbatę.

01.08.2009

Tego dnia ruszyliśmy na ostatni etap (około 75 km) zaplanowanej trasy w kierunku Szczecina. W drodze mijaliśmy sporo miejscowości z których niektóre miały intrygujące nazwy jak np. Neuroholitz, Krackow ;-). Teren zrobił się dość zróżnicowany i pojawiło się sporo pagórków i górek z podjazdami jakich nie widzieliśmy od pierwszego dnia naszej wyprawy.

Na obrzeżach Penkun obejrzeliśmy ciekawy zameczek i zwiedziliśmy położone na terenie założenia muzeum, w którym największe emocje wywoływał trabant straży pożarnej. Poza ciekawą zabudową uwagę zwracał położony w centrum spory kamienno-ceglany kościół na którym przysiadł bocian. Wyjeżdżając z miasteczka dokonaliśmy drobnych zakupów miejscowej hurtowni alkoholi. Bardziej dla zasady niż potrzeby, ponieważ nie było tu takich ciekawostek jak wiśniowe piwo z przyklasztornego browaru (obok klasztoru Neuzelle). Przejeżdżaliśmy przez piękne parkowe tereny i robiliśmy dość długie postaje, aby jak najdłużej nacieszyć się pięknymi widokami. Nabieraliśmy również energii pod tysiącletnim (podobno) dębem. Na granicach Szczecina (Lubieszyn?) uwieczniliśmy się ponownie na grupowym zdjęciu i ruszyliśmy w kierunku stacji benzynowej do czekających na nas samochodów. Mały relaks, pakowanie, mycie, obiad i w drogę. Część samochodami, a część pociągiem. Wszyscy szczęśliwie i cało dotarli do domów.

PiotrR

Jeśli coś pomyliłem, ominąłem lub też ktoś chciałby coś dodać to proszę o uwagi. Było to na tyle dawno, że nie wszystko na pewno ująłem, nie wszystko pewnie zapamiętałem tak jak było, ale zwlekając z opisem nie mogę liczyć na to, że pamięć mi wróci...

PS.
Dla porządku – poniżej sporządzona przez MCh lista miejscowości w kolejności: